Jaap Grolleman

Anya: Vertel eens wat over jezelf.
Jaap: Ik heet Jaap, ik woon in Amsterdam en ik werk nog heel even bij Vandebron. Daar maak ik media content. Ik zit in een team dat films, foto’s en evenementen maakt. En daarnaast hou ik van schrijven en blog ik als hobby in mijn vrije tijd over autosport, en ik hou van fietsen.
Ik heb grafisch vormgeven gestudeerd en daarna kunstacademie gedaan, en toen bij Vandebron begonnen. En ik ben 26 jaar oud.
Ik ben opgegroeid in het oosten van Nederland, in Hattem. Dus daar ga ik vaak naartoe, naar het bos.

Anya: En jouw moeder is een dokter, toch?
Jaap: Ja, die werkt in een ziekenhuis, dicht in de buurt van Hattem. Ze sluit mensen waarvan nieren niet meer werken aan op een machine dat hun bloed schoonmaakt. Dan moet het bloed gezuiverd worden. Dat noemt dialyse. Ja, en de patienten moeten wachten tot ze nieuwe nieren krijgen.

Anya: Maar wat doet je moeder precies?
Jaap: Mensen komen binnen en gaan in een stoel zitten. Dan prikt ze een naald in hun arm en een slangetje gaat er aan en aan de andere kant ook. Dan gaat het bloed aan de ene kant erin en aan de andere kant eruit, en dat gaat door de machine heen, die het schoonmaakt.

Anya: Wat is jouw beste kinderherinnering?
Jaap: Mijn beste kinderherinnering is niet per se een moment, maar meer een lange tijd. Wij woonden in Epe, wij hadden een hele grote tuin met groenten die daar groeiden, en kippen in een groot grasveld. Ik had een speelgoedgrasmaaier en daar liep ik achter en dan maakte ik geluiden, alsof de grasmaaier echt was. En we hadden een zandbak. Ik denk dat die hele tijd mijn beste jeugdherinnering is.

Anya: Wat is jouw beste vrije dag?
Jaap: Ik denk, vroeg opstaan, om 7 uur, koffie drinken en een artikel schrijven op mijn eigen blog over iets wat anderen ook leuk vinden om te lezen. Daar ben ik wel een paar uur mee bezig en daarna een lang stuk wielrennen. En ‘s avonds – dat weet ik niet. Maar dan ben ik misschien wel heel moe.

Anya: Dus dat wielrennen moet buiten de stad?
Jaap: Ja, het liefst in Hattem. Want in Hattem is er veel natuur, en dat is mooi om doorheen te fietsen, het bos.

Anya: Wat is jouw levensmotto?
Jaap: Ik heb geen levensmotto, denk ik, niet een regel of zo. Ik wil aan de ene kant creatief zijn maar ook nuttige dingen doen, iets maken wat andere mensen nuttig vinden, of mooi vinden. En ik wil niets doen waar niemand iets aan heeft.

Anya: Welke uitspraak moeten mensen van je verspreiden?
Jaap: Nou, ik had dinsdag een lezing, ik mocht aan een zaal vertellen wat ik van reclame en het werk wat ik doe vind. Dus dat ging over de belangrijkste vraag die je jezelf kan stellen (en dat is ook een beetje een levensmotto): ‘Waarom ben je creatief?’. Omdat als je dat beantwoordt, dan weet je waarom je dingen doet, maar niemand vraagt zichzelf dat af.

Anya: Als je een probleem kan oplossen van onze wereld, wat zou dat zijn?
Jaap: Ik denk honger. Dat klinkt heel erg dramatisch, maar dat is heel gek dat wij in zo’n welvarende wereld wonen, zo’n rijke wereld hier, zeg maar, en dat toch nog steeds miljoenen mensen met honger gaan slapen. En, waarschijnlijk hangt het wel samen met alle andere problemen. Dus als we dat kunnen oplossen, kunnen we ook klimaatverandering oplossen. Er is geld genoeg en er is ook eten genoeg, alleen het is nog niet op de juiste plekken. In Nederland gooien we wel veel eten weg en in Amerika ook. Het is niet zo simpel, maar als we er nou zorgen dat het geld en eten eerlijk wordt verspreid, hebben we allemaal genoeg. Dat lijkt me wel mooi als we dat kunnen oplossen. Niet dat ik daar nu erg betrokken bij ben, maar als ik iets mag oplossen, dan dat.

Anya: Welke vraag zou ik je nog moeten stellen?
Jaap: Misschien, “Wat vind je van dit interview?”.

Anya: Wat vind je van dit interview?
Jaap: Ik vind heel grappig en heel erg goed dat je dit zo doet, heel cool. Het zijn ook leuke vragen. Want ik zou verwachten “Wat zijn jouw hobby’s?”, “Wat is jouw favoriete boek?” of “Wat is jouw favoriete film?”, maar dit is veel leuker. “Wat is jouw favoriete film?” zegt iedereen “James Bond”, of “Batman”, allemaal hetzelfde. Maar dit zegt wel iets over een persoon. Ik kijk uit naar de volgende persoon die je gaat interviewen.